Pawel Kuczynski

Σαν σήμερα 12 Μαΐου του 1992 έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ποιητής Ν. Γκάτσος !

Τι ζητάς αθανασία, στο μπαλκόνι μου μπροστά,

δεν μου δίνεις σημασία, κι η καρδιά μου πως βαστά,

σε πιστέψανε στον κόσμο, βασιλιάδες, ποιητές,

κι ένα κλωναράκι δυόσμο, δεν τους χάρισες ποτές.

Είσαι σκληρή, σαν του θανάτου τη γροθιά,

μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά.

Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς, 

ομορφονιά που δεν σε κέρδισε κανείς.

Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,

ποια παράξενη θυσία, η ζωή να σου χρωστά.

Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές,

κι απ' του κήπου σου τη βρύση, δεν τους πότισες ποτές.

Το μόνο που θέλω απ' τους Θεούς
είναι να μη με θυμούνται.
Ελεύθερος θα μαι δίχως χαρά ή δυστυχία,
όπως ο άνεμος που είναι του αέρα η ζωή,
που τίποτα δεν είναι.
Το μίσος κι η αγάπη,
κι αυτά μας βασανίζουν το καθένα
με τον τρόπο του.
Αυτός που οι Θεοί τίποτα δεν του δίνουν
είναι ελεύθερος.
Φ. Πεσσόα

Άϊντε παγώνι που χεις στα φτερά μάτια πολυόμματα....

Ο καθένας μας είναι ένα έργο τέχνης..ποτέ δεν αγαπιέται απ' όλους,
παρά μόνο από εκείνους που γνωρίζουν ότι η αξία του είναι ανεκτίμητη !!!

Κωνσταντίνος Καβάφης

Ένα από τα εξαιρετικά ποιήματα του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή.

ΔΥΝΑΜΩΣΙΣ

Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώση,

να βγη  απ΄ το σέβας κι από την υποταγή.

Από τους νόμους μερικούς θα τους φυλάξη,

αλλά το περισσότερο θα παραβαίνει

και νόμους κ΄ έθιμα κι απ΄ την παραδεγμένη

και την ανεπαρκούσα ευθύτητα θα βγη.

Απ’ ταις ηδοναίς πολλά θα διδαχθή.

Την καταστρεπτική δε θα φοβάται πράξη

 το σπίτι το μισό πρέπει να γκρεμισθή.

 Έτσι θ΄αναπτυχθή ενάρετα στη γνώση.

Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ

Πέθανε 29 Απριλίου 1933.

Ελευθερία έκφρασης

Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε

και κλέβουν ένα λουλούδι

από τον κήπο μας

και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον

περπατούνε στα λουλούδια,

σκοτώνουν το σκυλί μας

και δε λέμε τίποτα.

Ώσπου μια μέρα

-την πιο διάφανη απ’ όλες-

μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας

ληστεύουν το φεγγάρι μας

γιατί ξέρουνε το φόβο μας

που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.

Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα

πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα
ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

Έστησε ο έρωτας χορό...

Διονύσιος Σολωμός... Ο Εθνικός μας ποιητής, γεννήθηκε 8 Απριλίου του 1798 !!!
Έστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη....

ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ

Σαν σήμερα...
Έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος "σερ" του ελληνικού πενταγράμμου Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Η τεράστια φωνή του γνωστή και αξέχαστη σε όλους !!!
Εδώ σε ένα σπάνιο τραγούδι σε στίχους και μουσική Μ. Θεοδωράκη.

Παγκόσμια μέρα παιδικού βιβλίου

Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου σήμερα 2 Απρίλη...

Το βιβλίο μου κοιτάζω...
στα χεράκια μου κρατώ...
Αχ! δεν ξέρω να διαβάζω,
όμως πόσο τ' αγαπώ!

Πώς μ' αρέσει τις εικόνες...
ώρες πολλές να τις κοιτώ...
με το μυαλό να ταξιδεύω,
σε κόσμο άλλο μαγικό !

Κι όταν θα μάθω να διαβάζω,
τα γράμματα τα στρογγυλά,
παραμυθάκια, ιστορίες,
θα μου κρατούνε συντροφιά !
ΑΣΗΜΙΝΑ

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ Γεννήθηκε 1 Απριλίου του 1902....

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ...

Μην πιστεύεις όσα έχεις ακούσει...

Μην πιστεύεις στην παράδοση μόνο και μόνο επειδή έφτασε σε σένα από γενιά σε γενιά...

Μην πιστεύεις σε τίποτα από εκείνα που έχουν ειπωθεί πολλές φορές...

Μην πιστεύεις στα γραπτά κείμενα μόνο και μόνο επειδή προέρχονται από ένα γέρο σοφό...

Μην πιστεύεις στις εικασίες...
Μην πιστεύεις στην εξουσία, στους δασκάλους ή στους μεγαλύτερους...
Αλλά ύστερα από προσεκτική παρατήρηση και ανάλυση, αν κάτι συμφωνεί με τη λογική και θα ωφελήσει τον καθένα και το σύνολο, τότε αποδέξου το και ζήσε σύμφωνα με αυτό !!!
ΒΟΥΔΑΣ

Σαν σήμερα...30 Μαρτίου 2005 έφυγε από τη ζωή ο Χρύσανθος.

Μια φορά κι έναν καιρό....

Γκάτσος-Χατζιδάκις-Γαλάνη

Ο ΜΑΤΡΟΖΟΣ

Ματρόζος

Ένας Σπετσιώτης γέροντας, σκυφτός από τα χρόνια,
με κάτασπρα μακριά μαλλιά, με πύρινη ματιά,
σαν πλάτανος θεόρατος γυρμένος απ' τα χιόνια,
περνούσε πάντα στο νησί τα μαύρα γηρατειά.
Είναι από κείνη τη γενιά κι ο γερο- Καπετάνος,
που ακόμα και στον ύπνο του τον έτρεμε ο Σουλτάνος.

Είναι από κείνους που έχυσαν τ' αθάνατό τους αίμα,
από τους χίλιους που έβγαλες Πατρίδα μου χρυσή,
είναι από εκείνους που έβαλαν στη κεφαλή σου στέμμα
και άγνωστοι σβηστήκανε στο δοξαστό νησί.
Είχες αστέρια ολόλαμπρα στον ουρανό σου άλλα,
μα κείνα που δεν έλαμψαν ήσανε πιο μεγάλα.

Σαν έγραψαν με το δαυλό την ιστορία μόνοι,
χωρίς γι' αυτούς τους ήρωες μια λέξη αυτή να πει,
με την πληγή τους για σταυρό κι ατίμητο γαλόνι,
άλλοι στα δίκτυα εγύριζαν και άλλοι στο κουπί.
Κι οι στολοκάφτες των Σπετσών, τ' ατρόμητα λιοντάρια,
με τις βαρκούλες έπιαναν στο περιγιάλι ψάρια.

Ο γέρος μας παράπονο ποτέ δε λέει κανένα,
με καπετάνους σαν ιδεί μες στα βασιλικά,
εκείνους που 'χε ναύτες του, με μάτια βουρκωμένα
στα περασμένα εγύριζε και στα πυρπολικά
και ξαπλωμένος δίπλα μου, μου 'λεγε εκεί στην άμμο
πόσα καράβια εκάψανε στην Τένεδο, στη Σάμο.

« Παιδί μου, τώρα εγέρασα, παιδί μου θ' αποθάνω»,
στο τέλος πάντα μου 'λεγε μ' έν' αναστεναγμό,
« Ένας Ματρόζος δεν μπορεί να κάνει το ζητιάνο,
μα να βαστάξω δεν μπορώ της πείνας τον καημό.
Κλαίω που αφήνω το νησί, θα πάω στην Αθήνα,
πριν πεθαμένο μ' εύρετε μια μέρα από την πείνα...

Μου λεν, ο καπετάν Κωνσταντής απ' τα Ψαρά κει πέρα,
πως υπουργός εγίνηκε μεγάλος και τρανός
κι αν θυμηθεί πως τη ζωή του έσωσα μια μέρα
απ' έξω απ' την Τένεδο, μπορούσε ο Ψαριανός
να κάνει τίποτε για με κι ίσως να δώσουν κάτι
σ' εκείνον που' χε τάλαρα τη στέρνα του γεμάτη».

Πέντε - έξη ημέρες ύστερα εμπήκε στο βαπόρι
κι ακουμπιστός περίλυπος επάνω στο ραβδί,
ως που στην Ύδρα έφθασε, εγύριζε στην πλώρη
το λατρευτό του το νησί ο γέροντας να δει.
Και σκύβοντας τα κύματα δακρύβρεχτος ερώτα,
πως φεύγει τώρ' απ' το νησί και πως ερχόταν πρώτα.

«Εδώ τι θέλεις, γέροντα;» ρωτά τον καπετάνο
στο υπουργείον εμπροστά κάποιος θαλασσινός
ντυμένος στα χρυσά. «Παιδί μου, είναι πάνω
ο Κωνσταντής;». «Ποιός Κωνσταντής;». «Αυτός..ο Ψαριανός».
«Δε λεν κανένα Ψαριανό, εδώ στο υπουργείο,
να ζητιανέψεις πήγαινε στο φτωχοκομείο!».

Ο γέρος ανασήκωσε το κάτασπρο κεφάλι
και τα μαλλιά του εσάλεψαν σαν χαίτη λιονταριού
και με σπιθόβολη ματιά μες απ' τα στήθια βγάνει
με στεναγμό βαρύγνωμο φωνή παλικαριού:
« Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα,
οι καπετάνοι σαν και σε δε θα φορούσαν στέμμα! ».

Τότε ο Κανάρης που άκουσε φιλονικία κάτου,
στο παραθύρι πρόβαλε να ιδεί ποιος τον ζητεί
και το νησιώτη βλέποντας λαχτάρησε η καρδιά του
και να 'ρθει επάνω διέταξε με τον υπασπιστή.
Κάτι η φωνή του γέροντα του εξύπνησε στα στήθη,
κάτι που μοιάζει μ' όνειρο μαζί και παραμύθι.

Τον κοίταξε, τα μάτια του μες τα μακριά του φρύδια,
που μοιάζανε σαν αετούς κρυμμένους στη φωλιά,
στον καπετάνιο εφάνηκαν με τη φωτιά την ίδια,
όταν τα εφώτιζε ο δαυλός τα χρόνια τα παλιά.
Κι ένας τον άλλο κοίταζε κατάματα οι δυο γέροι,
ο ημίθεος το γίγαντα, ο ήλιος το αστέρι.

«Δε με θυμάσαι Κωνσταντή;» σε λίγο του φωνάζει,
«γρήγορα συ με ξέχασες, μα σε θυμάμαι εγώ!...»
«Ποιος το 'λπιζε να δει ποτές», ο γέροντας στενάζει,
«τον καπετάνιο ζήτουλα, το ναύτη υπουργό!...»
Και σκύβοντας την κεφαλή στα διάπλατά του στήθη,
τη φτώχεια του ελησμόνησε, τη δόξα του εθυμήθη.

«Ποιος είσαι καπετάνο μου; Και ποιο 'ναι το νησί σου;».
ο Ψαριανός τον ερωτά με πόνο θλιβερό.
«Πενήντα χρόνια, μια ζωή, περάσανε θυμήσου
απ' της καλής μου εποχής, εκείνης τον καιρό».
«Μήπως στη Σάμο ήσουνα την εποχή εκείνη;
Στη Κω, στην Αλεξάνδρεια, στη Χιο, στη Μυτιλήνη;».

«Απ' έξω απ' τη Τένεδο...πενήντα πέντε χρόνια
επέρασαν απ' τη στιγμήν εκείνη, σαν φτερό.
Σαν να σε βλέπω, Κωνσταντή, δε θα ξεχάσω αιώνια..
Ακόμα στο μπουρλότο σου καβάλα σε θωρώ...
Χρόνος δεν ήταν που 'καψες στη Χιο τη ναυαρχίδα,
κι ήταν η πρώτη μου φορά εκείνη που σε είδα...»

Απ' έξω απ' την Τένεδο, θυμάσαι; Μια φρεγάδα
σ' έβαλε εμπρός μ' αράπικου αλόγου γληγοράδα
μ' οχτώ βατσέλα πίσω της εμοιάζαν περιστέρια
και συ γεράκι γύρω τους... επάνω στο μπουρλότο,
που την κορβέτα τίναξες πρωτύτερα στ' αστέρια,
σαν δαίμονας μες στον καπνό γλιστρούσες και στον κρότο.

Σε καμαρώνω από μακριά...κι οι ναύτες κι οι λοστρόμος
μ' εξόρκιζαν να φύγουμε, τους είχε πιάσει τρόμος,
γιατί η αρμάδα ζύγωνε επάνω στο τιμόνι,
θάρρος στους ναύτες σου έδινες...δεν βάσταξε η καρδιά μου,
σε μια στιγμή χανόσουνα, σε μια στιγμή και μόνη
και « Όρτσα! Μάϊνα τα πανιά! » φωνάζω στα παιδιά μου.

Στο στρίψιμο του τιμονιού μας σίμωσες... μ' αντάρα,
ο Τούρκος κοντοζύγωνε, η μαύρη μου καμπάρα
αστροπελέκια και φωτιές και κεραυνούς πετούσε,
μα σα δελφίνι γρήγορα και κείνος εγλιστρούσε.
Οι ναύτες μου φωνάξανε: «Τι κάνεις Καπετάνο;»
Και 'γω τους λέω: «Τον Ψαριανό να σώσω κι ας πεθάνω...»

Και σου πετώ τη γούμενα... και δένεις το μπουρλότο...
Κάνω τιμόνι δεξιά... το φλογερό το χνώτο
του Τούρκου θα σε βούλιαζε, θυμάσαι; σου φωνάζω,
«Πρώτος απ' όλους ν' ανεβείς», μα δεν μ' ακούς κι αφήνεις
άλλους ν' ανέβουν... έσκυψα κι απ' τα μαλλιά σ' αδράζω
και σ' έσωσα κι εφύγαμε... μα δάκρυα βλέπω χύνεις!...»

«Ματρόζε μου!» δακρύβρεχτος ο Κωνσταντής φωνάζει
και μες στα στήθη τα πλατιά σφιχτά τον αγκαλιάζει.
Κι ενώ οι δύο γίγαντες με τα λευκά κεφάλια
στ' άσπρα τους γένια δάκρυα κυλούσαν σαν κρυστάλλια,
δυο κορφοβούνια μοιάζανε γεμάτα από το χιόνι,
όταν του ήλιου το φιλί την Άνοιξη το λειώνει.

Γεώργιος Στρατήγης

"Ποιητής είναι εκείνος που πάει πάντα πιο πέρα απ' ότι μπορεί να κάνει"...Φερνάρντο Πεσσόα.

Παγκόσμια ημέρα ποίησης η 21η Μαρτίου...Η ιδέα ανήκει στον ποιητή Μιχάηλ Μήτρα ο οποίος το 1997 εισηγήθηκε στην εταιρεία συγγραφέων να καθιερωθεί ημέρα ποίησης και στην Ελλάδα.

Θα τολμήσω να καταθέσω και μια δική μου προσπάθεια με θέμα την Άνοιξη που έγραψα πριν δύο χρόνια περίπου....Έτσι για να τιμήσω και γω με τον τρόπο μου αυτή την ημέρα !!! 

ΑΝΟΙΞΗ

Η πλάση πάλι φόρεσε καινούρια φορεσιά

με χρώματα κι αρώματα μαλάματα πολλά…

Τραγούδι ακούγεται γλυκό απ’ τ ‘αηδονιού το στόμα

και όλα μπήκαν στο χορό κι ο μέρμηγκας ακόμα!

Το πανηγύρι άρχισε τρελό πάνω στη γη

χαρά και φως απλώνεται παντού κάθε στιγμή

οι πεταλούδες στόλισαν με χρώμα τον αέρα

και τα λουλούδια αρώματα σκορπίζουν στον αιθέρα…

Ξυπνούν ελπίδες κι έρωτες… γλυκιά η προσμονή…

να ζήσει θέλει τ’ όνειρο κάθε όμορφη ψυχή!

Οι λύπες έφυγαν μακριά μαζί με το χειμώνα

και στην καρδιά μας άνθισε τώρα μια ανεμώνα!

ΜΙΚΕΛΗΣ ΑΒΛΙΧΟΣ

Μικέλης Άβλιχος
Κεφαλλονίτης σατυρικός ποιητής. Γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1844. Από τους τελευταίους εκπροσώπους της επτανησιακής σχολής. Σπούδασε φιλολογία στην Ελβετία και επηρεάστηκε από τις ριζοσπαστικές ιδέες του Μιχαήλ Μπακούνιν. Με το έργο του και τις ιδέες του προκαλούσε συχνά την αντίδραση των συμπατριωτών του.
Ένα από τα χαρακτηριστικά ποιήματά του:

Χριστούγεννα

Στη φάτνη των χτηνών Χριστός γεννάται
χωρίς της Επιστήμης συνδρομή·
η θεία Φύσις κάνει για μαμμή
κι ο δράκος, σαν αρνί, θεός κοιμάται.

Αύριον, άντρας, σα ληστής κρεμάται –
νέα του κόσμου θέλει οικοδομή.
Σταυρό του δίνει ο Νόμος πληρωμή -,
πλην άγιο φως στον τάφο του πλανάται.

Διάκοι του Βάαλ, δεν είναι δικός σας
αυτός της φάτνης ο φτωχός Χριστός,
που εκήρυξε για νόμο του τη χάρη.

Εσάς τιμή σας μόνη το στιχάρι.
Πομπές, θεοπομπές το ιδανικό σας,
κι είν’ ο Θεός σας, σαν κι εσάς, μιαρός!

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/anthology/415#ixzz2wJq03xji

Το βαλς των λουλουδιών

...ήρεμος όπως κάποιος που κουράστηκε θλιμμένος να ναι.....

ΦΕΡΝΑΡΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ

Η άμαξα πέρασε από το δρόμο κι έφυγε.
Κι ο δρόμος δεν έγινε ούτε πιο άσχημος, ούτε πιο όμορφος.
Έτσι είναι και με των ανθρώπων τη δράση, σ' όλο τον κόσμο.
Δεν αφαιρούμε και δεν προσθέτουμε τίποτα.
Περνάμε και ξεχνιόμαστε.
Κι ο ήλιος έρχεται κάθε μέρα στην ώρα του.
...ήρεμος όπως κάποιος που κουράστηκε θλιμμένος να ναι.....

Φερνάρντο Πεσσόα Άνοιξη

Άνοιξη

Όταν ξανάρθει η άνοιξη,
ακόμα κι αν είμαι νεκρός,
τα λουλούδια όπως πάντα θα ξανανθίσουν
και τα δέντρα δεν θα ναι λιγότερο πράσινα
από πέρσι την Άνοιξη.
Η πραγματικότητα δεν μ' έχει ανάγκη
νιώθω απέραντη χαρά,
στη σκέψη πως ο θάνατός μου
σημασία καμία δεν έχει.
Αν ήξερα πως ο θάνατός μου θα τανε για αύριο,
κι η άνοιξη για την επόμενη μέρα
ευχαριστημένος θα πέθαινα γι αυτό
που μεθαύριο θα ρχόταν.
Αν είναι αυτή η ώρα του,
θα έρθει ακριβώς στην ώρα του.
Μ' αρέσει που πραγματικά, όλα με ακρίβεια έρχονται.
και μ' αρέσει, γιατί έτσι θα γινόταν ακόμα κι αν δεν μ'άρεσε.
Γι αυτό αν είναι τώρα να πεθάνω,
θα πεθάνω ευτυχής
γιατί όλα είναι πραγματικά και με ακρίβεια έρχονται...

Σαν σήμερα...ΜΑΡΙΚΑ ΝΙΝΟΥ...!!!

Η μεγάλη ρεμπέτισσα πέθανε μόλις 39 χρονών...στις 23 Φεβρουαρίου του 1957!
ΜΑΡΙΚΑ ΝΙΝΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ...

• Η δύναμη χωρίς την αγάπη σε κάνει επιθετικό.
• Η τιμή χωρίς την αγάπη σε κάνει ψηλομύτη.
• Το καθήκον χωρίς την αγάπη σε κάνει κακόκεφο.
• Η ευθύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει αδίστακτο.
• Η δικαιοσύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει σκληρό.
• Η αλήθεια χωρίς την αγάπη σε κάνει κριτικό.
• Η ανατροφή χωρίς την αγάπη σε κάνει ατίθασο.
• Η εξυπνάδα χωρίς την αγάπη σε κάνει πονηρό.
• Η ευγένεια χωρίς την αγάπη σε κάνει υποκριτή.
• Η τάξη χωρίς την αγάπη σε κάνει σχολαστικό.
• Η γνώση χωρίς την αγάπη σε κάνει τυραννικό.
• Η περιουσία χωρίς την αγάπη σε κάνει τσιγκούνη.
• Η πίστη χωρίς την αγάπη σε κάνει φανατικό.
  

Ενα κοτόπουλο διασχίζει το δρόμο...

Γιατί το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο;;;Μεγάλοι άνδρες αιτιολογούν την πράξη του...Απολαύστε τους!!!

Ένα κοτόπουλο διασχίζει το δρόμο.

 ΕΡΩΤΗΜΑ: Γιατί διέσχισε το δρόμο;

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:

ΠΛΑΤΩΝ: Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται η αλήθεια.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους.

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Κι όμως τον διέσχισε

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα -όποια κι αν είναι αυτά.

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ηταν ιστορικά αναπόφευκτο.

ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε
να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους.

ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΙΝΤ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο
αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι
καταπιεσμένη.

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να
διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του.

ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ: Για να πάει εκεί όπου κανένα άλλο κοτόπουλο δεν έχει πάει πριν.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις σε όλα
τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση
νταβατζήδων.

ΜΠΙΛ ΓΚΕΙΤΣ: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο
Chicken Office 2.011 που δεν διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει και
άλλα ενδιαφέροντα.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου παιδεία, σου επιτρέπει να
περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των αρχαίων μας προγόνων... Να προσθέσω επίσης, ότι
είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση, Χούντα και το κοτόπουλο το
γνωρίζει καλώς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Μόνο εγώ, εδώ στο Τηλεάστυ, τόλμησα να πω και να αποκαλύψω ότι το
κοτόπουλο προήλθε από ισραηλίτικο αβγό...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρέπει να αφουγκραστούμε τις σκέψεις και τις ανάγκες που έχει το κάθε
κοτόπουλο. Να νοιώθει ότι έχει την ελευθερία να περπατάει στους δρόμους χωρίς τον φόβο των
τροχοφόρων της δεξιάς!

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Το κοτόπουλο είναι τυχερό που δεν διασχίζει τον δρόμο που μένει ο κ. Πάγκαλος!
Θα είχε γίνει θύμα της αχαλίνωτης όρεξής του!

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι αντεργατικές πολιτικές που ακολουθούν ΠΑΣΟΚ και δεξιά έχουν ωθήσει τα
κοτόπουλα στους δρόμους.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις

page 1 / 2


υποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις τον σπαρμένο με οιοφαινάκες
υποσχέσεις δρόμο, ω κνώδαλο;

ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ: Εμείς έχουμε αγελάδες που κάνουν το ίδιο.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ Ν..Α.Σ.Α.: Στείλαμε πρώτα το κοτόπουλο για να μελετήσουμε τις
συνθήκες διάβασης, πριν στείλουμε κάποιον άνθρωπο.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ : Πιάσ\'το γρήγορα πριν περάσει απέναντι.

www.timi.gr

Email Attachments (by kost.dell)

page 2 / 2

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ

ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ με ποίηση...

Φ.Πεσσόα (Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας 1888-1935).

Ζητώ συγγνώμη που δεν απαντώ, 
αλλά λάθος δικό μου δεν είναι, 
που δεν αντιστοιχώ σ'αυτόν 
που σε μένα αγαπάτε.

Ο καθένας μας είναι πολλοί, 
εγώ είμαι αυτός που νομίζω πως είμαι...
άλλοι με βλέπουν αλλιώς
και πάλι λάθος κάνουν.

Μη με παίρνετε γι άλλον
κι αφήστε με ήσυχο.
Αν εγώ δεν θέλω να βρω τον εαυτό μου,
γιατί οι άλλοι για μένα να ψάχνουν;

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

Το έθνος να λυπάστε...

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ
Λιβανέζος ποιητής και φιλόσοφος.Από το έργο του "ο κήπος του προφήτη".

ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΔΟΥΝΑΒΗΣ

Σαν σήμερα 13 Φεβρουαρίου 1967 έκανε πρεμιέρα στη Βιέννη.

"η ομορφότερη άσχημη" του ελληνικού κινηματογράφου.

Σαν σήμερα 12 Φεβρουαρίου του 1980 έφυγε από τη ζωή η Γεωργία Βασιλειάδου που μας χάρισε απίστευτες στιγμές γέλιου...

ΕΡΩΤΑΣ
"Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά κοντά για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε."

Τ.Λειβαδίτης

Σαν σήμερα έφυγε ο μεγάλος ποιητής της θάλασσας ...